Gasmælingar á Heklu
Söfnun gastegunda hófst 2012
Gasstreymi frá eldstöðvum getur gefið vísbendingar um innri byggingu kvikukerfa og samspil þeirra við jarðhitakerfi. Breyting á gaslosun (samsetning gastegunda og heildarflæði þeirra) er oft merki um yfirvofandi breytingu á hegðun eldstöðvarinnar, til dæmis merki um upphaf goss.
Í byrjun árs 2012 fór af stað svokallað Hekluverkefni sem er samstarf milli Veðurstofu Íslands, ÍSOR og INGV á Ítalíu. Markmið þess er tvíþætt:
- að kanna magn og samsetningu gass sem Hekla losar og öðlast þar með frekari innsýn í innviði hennar
- aðlaga aðferðarfræðina og tæknibúnaðinn að íslenskum aðstæðum, svo setja megi upp gasmælingar við fleiri eldstöðvar
Í júlí 2012 var settur upp gasmælir á tindi Heklu sem nemur CO2, H2S, SO2 og H2 ásamt hitastigi, þrýstingi og raka. Þetta er í fyrsta skipti sem gasútstreymi er mælt með síritandi hætti á íslenskri eldstöð. Mælirinn er í 3G sambandi.
Tveir starfsmenn Veðurstofunnar, ásamt sérfræðingi frá ítölsku jarðeðlisfræði- og eldfjallastöðinni INGV, unnu við uppsetninguna í erfiðum aðstæðum eins og sést á meðfylgjandi mynd. Mælitækið sem nefnist MultiGaS er í eigu INGV en er í langtímaláni hjá Veðurstofunni.
Fyrstu gögn komu fljótt í hús og litu vel út. Mikið streymi var af koltvísýringi ásamt nokkru af vatnsgufu, brennisteinsvetni og vetni (eða CO2 ásamt H2O, H2S og H2).
Mælt var í 30 mínútur, fjórum sinnum á sólarhring. Línuritið hér undir sýnir dæmi um mældan styrk á CO2 og H2O (þegar styrkur þessara gastegunda í andrúmslofti hefur verið dreginn frá):
Síritandi mælingarnar voru gerðar frá júlí til september 2012 en þá komu upp vandkvæði vegna ísingar á vindrafstöðinni og verið er að finna lausnir á því. Stefnt er að söfnun í allan vetur og þá verða birt fleiri gögn hér í greininni.
Evgenia Ilyinskaya, Richard Yeo og Vilhjálmur S. Kjartansson lögðu til efni í þessa grein.
Finnbogi Óskarsson frá ÍSOR hefur einnig komið að þessu verkefni.
Skoða má samsett víðsýni frá Heklu 19. september 2012 sem Richard Yeo gerði má sjá sjá hér.